Μιχάλης Καλόπουλος-ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ
Το έπος «Φορωνίς» έχει ΧΑΘΕΙ. Τα λιγοστά στοιχεία που έχουν απομείνει, μας οδηγούν στην παρακάτω δική μας φιλόδοξη περιληπτική ανασύνταξή του.
Στην Αργολίδα ο μύθος και η παράδοση θέλει τον Φορωνέα να γεννιέται από την ένωση του Ινάχου με την νύμφη Μελία ή Αργεία. Το αρχικό αυτό ζευγάρι απέκτησε γρήγορα πλήθος απογόνους, τόσους ώστε ο Υπερμακρόβιος (1) Φορωνέας να γίνει βασιλεύς ενός εκτεταμένου βασιλείου με πολυπληθείς υπηκόους, που ζούσαν ειρηνικά σκορπισμένοι στα παραδεισένια δάση της πατρίδας τους.
Ο Γενάρχης τους και βασιλέας ο Φορωνέας συμβασίλευε ειρηνικά με το Δία στην εκτεταμένη αυτή χώρα και με τη σύμφωνη γνώμη του Κεραυνοκράτορα φέρνει το θεϊκό δώρο της φωτιάς στους ευτυχισμένους υπηκόους του, μαζί με πλήθος άλλα ευεργετήματα, ώστε να κάνει τη ζωή τους ακόμα πιο άνετη.
Σ’ όλη δε τη Φορωνίδα μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα.
Ώσπου δυο θεοί η Ήρα και ο Ποσειδώνας μάλωσαν για την κηδεμονία του Άργους με φοβερές όμως συνέπειες για την ειρηνική αυτή χώρα. Η κατακύρωση του Άργους στην Ήρα προκαλεί την ΟΡΓΗ του Ποσειδώνα που για τιμωρία φέρνει φοβερή ΞΗΡΑΣΙΑ.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) Θεσμός και τίτλος και όχι ένα πρόσωπο.
(2) Ίδε εκδοτική Αθηνών, Ελληνική μυθολογία τόμος 2ος ……
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ
Το έπος «Φορωνίς» έχει ΧΑΘΕΙ. Τα λιγοστά στοιχεία που έχουν απομείνει, μας οδηγούν στην παρακάτω δική μας φιλόδοξη περιληπτική ανασύνταξή του.
Στην Αργολίδα ο μύθος και η παράδοση θέλει τον Φορωνέα να γεννιέται από την ένωση του Ινάχου με την νύμφη Μελία ή Αργεία. Το αρχικό αυτό ζευγάρι απέκτησε γρήγορα πλήθος απογόνους, τόσους ώστε ο Υπερμακρόβιος (1) Φορωνέας να γίνει βασιλεύς ενός εκτεταμένου βασιλείου με πολυπληθείς υπηκόους, που ζούσαν ειρηνικά σκορπισμένοι στα παραδεισένια δάση της πατρίδας τους.
Ο Γενάρχης τους και βασιλέας ο Φορωνέας συμβασίλευε ειρηνικά με το Δία στην εκτεταμένη αυτή χώρα και με τη σύμφωνη γνώμη του Κεραυνοκράτορα φέρνει το θεϊκό δώρο της φωτιάς στους ευτυχισμένους υπηκόους του, μαζί με πλήθος άλλα ευεργετήματα, ώστε να κάνει τη ζωή τους ακόμα πιο άνετη.
Σ’ όλη δε τη Φορωνίδα μιλούσαν όλοι την ίδια γλώσσα.
Ώσπου δυο θεοί η Ήρα και ο Ποσειδώνας μάλωσαν για την κηδεμονία του Άργους με φοβερές όμως συνέπειες για την ειρηνική αυτή χώρα. Η κατακύρωση του Άργους στην Ήρα προκαλεί την ΟΡΓΗ του Ποσειδώνα που για τιμωρία φέρνει φοβερή ΞΗΡΑΣΙΑ.
Στερεύουν τα ΠΟΤΑΜΙΑ και πηγές όλης της χώρας και το Άργος γίνεται «πολύδιψον». (Παυσανίας Β 15,5)
Στα παλιά εκείνα χρόνια δεν είχαν κτιστεί πολιτείες αλλά κάτω απ’ την απειλή του αφανισμού από την λειψυδρία, ο βασιλιάς Φορωνέας συγκεντρώνει το εκτεταμένο και αραιοκατοικημένο του βασίλειο σ’ έναν και μοναδικό τόπο, στον οποίο προφανώς υπάρχουν και τα τελευταία σωτήρια αποθέματα νερού.
Εκεί σ’ αυτήν την ξαφνική και αναγκαστική συγκατοίκηση, γίνονται μια σειρά από πρωτοφανείς διαπιστώσεις και πρώτα από όλα ότι η πολυθρύλητη ΟΜΟΓΛΩΣΣΙΑ των απογόνων του Φορωνέα δεν υπάρχει πιά.
Οι ολοφάνερες διαφοροποιήσεις στα μέλη του ίδιου γλωσσικού δένδρου είναι έντονα αισθητές, σε βαθμό που απομακρυσμένοι απόγονοι του Φορωνέα δεν είναι σε θέση να πετύχουν μια σαφή επικοινωνία.
Η μακροχρόνια απομόνωση και η έλλειψη επικοινωνίας έφερε γλωσσικές αλλοιώσεις πρωτοφανείς, που μόνο αυτή η υποχρεωτική συγκατοίκηση έφερε έντονα στο φώς. Οι προστριβές είναι αναπάντεχες. Η πρώτη πόλη της σωτηρίας και του καταφυγίου, αποδεικνύεται ασφυκτικά ανεπαρκής για ανθρώπους συνηθισμένους στη δασική άνεση.
Οι γλωσσικές τους διαφοροποιήσεις, η ένταση της λειψυδρίας και τα στενά όρια της πόλης, φέρνουν σα φυσικό επακόλουθο φοβερές ταραχές ανάμεσα στις ομάδες των γλωσσικών αποχρώσεων.
Το κακό γίνεται δυσβάστακτο η ασυνεννοησία μόνιμη κατάσταση. Η πολυγλωσσία και η διχόνοια, τα μαλώματα και οι ακαταλαβίστικες διεκδικήσεις, σε κάτι τόσο πολύτιμο όσο τα τελευταία αποθέματα νερού, πληθαίνουν τις αδικοπραγίες.
Έτσι η επιβλέπουσα αρχή του βασιλείου του Φορωνέα, ο Υπερβασιλέας Δίας στέλνει τον Ερμή να διευθετήσει το ζήτημα.
Ο Ερμής, ο θεϊκός απεσταλμένος «σκύβει» πάνω από το πρόβλημα. Η λύση του είναι φανερή και επείγουσα: διάλυση της αρχικής πολυγλωσσικής πόλης και ανακατανομή του πληθυσμού σε δορυφορικές περιφερειακές πόλεις γύρω από τα αποθέματα νερού.
Βασικό κριτήριο, τα καινούργια γλωσσικά πλέον δεδομένα της πολυγλωσσίας. Η ομογλωσσία των ομάδων, ήταν το βασικό κριτήριο του διαχωρισμού του πολυγλωσσικού πλέον λαού.
Αυτή είναι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ θετική και προσγειωμένη εκδοχή του «πολυγλωσσικού», όπως αυτή φαίνεται στα δικά μου τουλάχιστον μάτια ανάμεσα από τα σκόρπια κομμάτια του ΧΑΜΕΝΟΥ ΕΠΟΥΣ «Φορωνίς». (2)
Με αυτήν την απόπειρα ανασύνταξης το μόνο που διεκδικούμε, είναι η στοιχειώδης συμμετοχή των προγόνων μας σε ένα τόσο βασικό θέμα του παρελθόντος, όπως η ερμηνεία του πολυγλωσσικού προβλήματος.
Όπως βλέπουμε, η εκδοχή αυτή της Φορωνίδος συμβαδίζει αξιοθαύμαστα με τις μοναδικές πιθανές συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες γλωσσικά ανόμοιες ομάδες, θα εσύροντο σε υποχρεωτική επαφή και συγκατοίκηση κάτω απ’ τις αξεπέραστες επιταγές της «Δίψας»…
Αυτή λοιπόν η Αργολική εκδοχή της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ «Βαβέλ», έχει να μας πεί πολλά.
Στα παλιά εκείνα χρόνια δεν είχαν κτιστεί πολιτείες αλλά κάτω απ’ την απειλή του αφανισμού από την λειψυδρία, ο βασιλιάς Φορωνέας συγκεντρώνει το εκτεταμένο και αραιοκατοικημένο του βασίλειο σ’ έναν και μοναδικό τόπο, στον οποίο προφανώς υπάρχουν και τα τελευταία σωτήρια αποθέματα νερού.
Εκεί σ’ αυτήν την ξαφνική και αναγκαστική συγκατοίκηση, γίνονται μια σειρά από πρωτοφανείς διαπιστώσεις και πρώτα από όλα ότι η πολυθρύλητη ΟΜΟΓΛΩΣΣΙΑ των απογόνων του Φορωνέα δεν υπάρχει πιά.
Οι ολοφάνερες διαφοροποιήσεις στα μέλη του ίδιου γλωσσικού δένδρου είναι έντονα αισθητές, σε βαθμό που απομακρυσμένοι απόγονοι του Φορωνέα δεν είναι σε θέση να πετύχουν μια σαφή επικοινωνία.
Η μακροχρόνια απομόνωση και η έλλειψη επικοινωνίας έφερε γλωσσικές αλλοιώσεις πρωτοφανείς, που μόνο αυτή η υποχρεωτική συγκατοίκηση έφερε έντονα στο φώς. Οι προστριβές είναι αναπάντεχες. Η πρώτη πόλη της σωτηρίας και του καταφυγίου, αποδεικνύεται ασφυκτικά ανεπαρκής για ανθρώπους συνηθισμένους στη δασική άνεση.
Οι γλωσσικές τους διαφοροποιήσεις, η ένταση της λειψυδρίας και τα στενά όρια της πόλης, φέρνουν σα φυσικό επακόλουθο φοβερές ταραχές ανάμεσα στις ομάδες των γλωσσικών αποχρώσεων.
Το κακό γίνεται δυσβάστακτο η ασυνεννοησία μόνιμη κατάσταση. Η πολυγλωσσία και η διχόνοια, τα μαλώματα και οι ακαταλαβίστικες διεκδικήσεις, σε κάτι τόσο πολύτιμο όσο τα τελευταία αποθέματα νερού, πληθαίνουν τις αδικοπραγίες.
Έτσι η επιβλέπουσα αρχή του βασιλείου του Φορωνέα, ο Υπερβασιλέας Δίας στέλνει τον Ερμή να διευθετήσει το ζήτημα.
Ο Ερμής, ο θεϊκός απεσταλμένος «σκύβει» πάνω από το πρόβλημα. Η λύση του είναι φανερή και επείγουσα: διάλυση της αρχικής πολυγλωσσικής πόλης και ανακατανομή του πληθυσμού σε δορυφορικές περιφερειακές πόλεις γύρω από τα αποθέματα νερού.
Βασικό κριτήριο, τα καινούργια γλωσσικά πλέον δεδομένα της πολυγλωσσίας. Η ομογλωσσία των ομάδων, ήταν το βασικό κριτήριο του διαχωρισμού του πολυγλωσσικού πλέον λαού.
Αυτή είναι η ΕΛΛΗΝΙΚΗ θετική και προσγειωμένη εκδοχή του «πολυγλωσσικού», όπως αυτή φαίνεται στα δικά μου τουλάχιστον μάτια ανάμεσα από τα σκόρπια κομμάτια του ΧΑΜΕΝΟΥ ΕΠΟΥΣ «Φορωνίς». (2)
Με αυτήν την απόπειρα ανασύνταξης το μόνο που διεκδικούμε, είναι η στοιχειώδης συμμετοχή των προγόνων μας σε ένα τόσο βασικό θέμα του παρελθόντος, όπως η ερμηνεία του πολυγλωσσικού προβλήματος.
Όπως βλέπουμε, η εκδοχή αυτή της Φορωνίδος συμβαδίζει αξιοθαύμαστα με τις μοναδικές πιθανές συνθήκες κάτω απ’ τις οποίες γλωσσικά ανόμοιες ομάδες, θα εσύροντο σε υποχρεωτική επαφή και συγκατοίκηση κάτω απ’ τις αξεπέραστες επιταγές της «Δίψας»…
Αυτή λοιπόν η Αργολική εκδοχή της ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ «Βαβέλ», έχει να μας πεί πολλά.
Φανταστείτε όμως για λίγο το μέγεθος της απώλειας!... Ένα ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΠΟΣ με χιλιάδες προφανώς στίχους, που επραγματεύοντο, το θέμα της πολυγλωσσίας με αξεπέραστη χάρη και πλήθος πολύτιμων λεπτομερειών γι’ αυτές τις πρώτες συνθήκες ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΖΩΗΣ, που αγγίζουν σαφώς την χαραυγή του πολιτισμού …..ΧΑΘΗΚΕ!.
ΦΑΝΤΑΣΘΕΙΤΕ ΕΝΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΠΟΣ!
Η βίβλος αναφέρει 188 λέξεις μόνο! Ναι, 9 εδάφια (Γεν. ΙΑ 1-9) όλα κι όλα, των οποίων το νοήμον συμπέρασμα καταλήγει ότι οι πρώτοι άνθρωποι στην εντελώς πρώτη τους απόπειρα να χτίσουν κάτι, θέλησαν αυτό το κάτι να είναι πύργος και μάλιστα όχι ένας απλός πύργος, αλλά να γίνει τόσο ψηλός που να φτάσει κάποτε στον ουρανό!....
Το γιγάντιο αυτό εγχείρημα που τίποτε παρόμοιό του δεν επιχείρησαν ποτέ κατοπινές γεννεές Εβραίων, είχε σαν λόγο έναρξης τη φυσιολογική ανθρώπινη επιθυμία να θέλουν για λόγους κοινωνικής ασφάλειας να μείνουν συγκεντρωμένοι σ’ έναν τόπο, σε μια πόλη που στο κέντρο της όμως θα αναλώνονταν στο κτίσιμο ενός ΠΑΡΑΝΟΪΚΑ υψηλού κτίσματος.
Αυτή είναι η Εβραιοβιβλική εκδοχή της Πολυγλωσσίας που στο ΙΑ κεφ. Της «Γέννεσις» λέγει (και είπον έλθετε ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πόλιν και πύργον, του οποίου η κορυφή να φτάνει εως του ουρανού). Κτίσμα λοιπόν εκ του ασφαλούς δε θα έφτανε ποτέ στους –ουρανούς-μια και η κατάρρευσή του ήταν θέμα χρόνου, ώστε να μη χρειαστεί καθόλου η θεϊκή επέμβαση για να (εμποδισθή εις αυτούς παν ο,τι σκοπεύουσι να κάμωσιν) . Γεν. ΙΑ. 6.
Ο θεός συνομιλών εδώ με κάποιους λέγει (στον πληθυντικό) κάτι που οι ανθρωπολόγοι αδυνατούν να δεχθούν «έλθετε ας καταβώμεν και ας συγχύσωμεν εκεί τη γλώσσαν αυτών δια να μην εννοή ο εις την γλώσσαν του άλλου»…Γεν. ΙΑ. 7>
Οι γλώσσες οικοδομούνται αργά και σταθερά πάνω στη μακρόχρονη ΦΥΛΕΤΙΚΗ εμπειρία. Είναι απ’ τις πλέον απαραίτητες, αλλά και αργοκίνητες κατακτήσεις της ανθρώπινης νοημοσύνης και ένα απ’ τα βασικά στηρίγματα.!.... Μια αστραπιαία αλλαγή στη ΓΛΩΣΣΑ, θα ήταν ανάγκη να συνοδευτεί από τέτοιας εκτάσεως προσωπικές αλλαγές και αλλοιώσεις, που ένα παρόμοιο «θαύμα», θα παρήγαγε μόνο στρατιές ΑΛΛΟΦΡΟΝΩΝ θυμάτων.
Και αν τοιαύτη περίπτωση, εάν η θεότητα ήθελε να επέμβει στο συγκεκριμένο έργο της φιλόδοξης αυτής οικοδομής, για να επιτύχει τη διάλυση και διασπορά της τότε ανθρωπότητας, γιατί διάλεξε με τους συνεργούς της (ομιλεί στον πληθυντικό) την ακραία ΕΧΘΡΙΚΗ κίνηση πολυγλωσσικής σύγχυσης και δεν μετέβαλε απλώς την επιθυμία τους προς τη φυγή και τη διασπορά;
Μάλλον λοιπόν υπεραπλουστεύει ο ΕΒΡΑΪΚΟΣ ΜΥΘΟΣ τους μηχανισμούς εμφάνισης της πολυγλωσσίας στον τότε γνωστό κόσμο. Απ’ τη μια βάζοντας τους ανθρώπους να αντιστέκονται σύσσωμοι στη θεϊκή επιθυμία για διασπορά αι απ’ την άλλη, τη θεότητα να ΣΤΗΝΕΙ κατά του ανθρώπου με πολύ ευκολία…ένα αξεπέραστο μνημείο ΕΧΘΡΟΤΗΤΟΣ!
Η βίβλος αναφέρει 188 λέξεις μόνο! Ναι, 9 εδάφια (Γεν. ΙΑ 1-9) όλα κι όλα, των οποίων το νοήμον συμπέρασμα καταλήγει ότι οι πρώτοι άνθρωποι στην εντελώς πρώτη τους απόπειρα να χτίσουν κάτι, θέλησαν αυτό το κάτι να είναι πύργος και μάλιστα όχι ένας απλός πύργος, αλλά να γίνει τόσο ψηλός που να φτάσει κάποτε στον ουρανό!....
Το γιγάντιο αυτό εγχείρημα που τίποτε παρόμοιό του δεν επιχείρησαν ποτέ κατοπινές γεννεές Εβραίων, είχε σαν λόγο έναρξης τη φυσιολογική ανθρώπινη επιθυμία να θέλουν για λόγους κοινωνικής ασφάλειας να μείνουν συγκεντρωμένοι σ’ έναν τόπο, σε μια πόλη που στο κέντρο της όμως θα αναλώνονταν στο κτίσιμο ενός ΠΑΡΑΝΟΪΚΑ υψηλού κτίσματος.
Αυτή είναι η Εβραιοβιβλική εκδοχή της Πολυγλωσσίας που στο ΙΑ κεφ. Της «Γέννεσις» λέγει (και είπον έλθετε ας οικοδομήσωμεν εις εαυτούς πόλιν και πύργον, του οποίου η κορυφή να φτάνει εως του ουρανού). Κτίσμα λοιπόν εκ του ασφαλούς δε θα έφτανε ποτέ στους –ουρανούς-μια και η κατάρρευσή του ήταν θέμα χρόνου, ώστε να μη χρειαστεί καθόλου η θεϊκή επέμβαση για να (εμποδισθή εις αυτούς παν ο,τι σκοπεύουσι να κάμωσιν) . Γεν. ΙΑ. 6.
Ο θεός συνομιλών εδώ με κάποιους λέγει (στον πληθυντικό) κάτι που οι ανθρωπολόγοι αδυνατούν να δεχθούν «έλθετε ας καταβώμεν και ας συγχύσωμεν εκεί τη γλώσσαν αυτών δια να μην εννοή ο εις την γλώσσαν του άλλου»…Γεν. ΙΑ. 7>
Οι γλώσσες οικοδομούνται αργά και σταθερά πάνω στη μακρόχρονη ΦΥΛΕΤΙΚΗ εμπειρία. Είναι απ’ τις πλέον απαραίτητες, αλλά και αργοκίνητες κατακτήσεις της ανθρώπινης νοημοσύνης και ένα απ’ τα βασικά στηρίγματα.!.... Μια αστραπιαία αλλαγή στη ΓΛΩΣΣΑ, θα ήταν ανάγκη να συνοδευτεί από τέτοιας εκτάσεως προσωπικές αλλαγές και αλλοιώσεις, που ένα παρόμοιο «θαύμα», θα παρήγαγε μόνο στρατιές ΑΛΛΟΦΡΟΝΩΝ θυμάτων.
Και αν τοιαύτη περίπτωση, εάν η θεότητα ήθελε να επέμβει στο συγκεκριμένο έργο της φιλόδοξης αυτής οικοδομής, για να επιτύχει τη διάλυση και διασπορά της τότε ανθρωπότητας, γιατί διάλεξε με τους συνεργούς της (ομιλεί στον πληθυντικό) την ακραία ΕΧΘΡΙΚΗ κίνηση πολυγλωσσικής σύγχυσης και δεν μετέβαλε απλώς την επιθυμία τους προς τη φυγή και τη διασπορά;
Μάλλον λοιπόν υπεραπλουστεύει ο ΕΒΡΑΪΚΟΣ ΜΥΘΟΣ τους μηχανισμούς εμφάνισης της πολυγλωσσίας στον τότε γνωστό κόσμο. Απ’ τη μια βάζοντας τους ανθρώπους να αντιστέκονται σύσσωμοι στη θεϊκή επιθυμία για διασπορά αι απ’ την άλλη, τη θεότητα να ΣΤΗΝΕΙ κατά του ανθρώπου με πολύ ευκολία…ένα αξεπέραστο μνημείο ΕΧΘΡΟΤΗΤΟΣ!
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) Θεσμός και τίτλος και όχι ένα πρόσωπο.
(2) Ίδε εκδοτική Αθηνών, Ελληνική μυθολογία τόμος 2ος ……
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ
**********************
Φορωνίς (έπος μυθολογικό)
Προς τιμήν του Φορωνέως γράφτηκε το αρχαιότερο έπος με τίτλο «Φορωνίς», από άγνωστο ποιητή, που χάθηκε. Αυτό το έπος χρησιμοποίησαν ως πηγή τους οι λογογράφοι Ακουσίλαος και Ελλάνικος και από αυτούς οι μεταγενέστεροι, από τους οποίους παίρνουμε μια εικόνα από το περιεχόμενό του.
Ο Αργείος διθυραμβοποιός Ελλάνικος, με πρότυπο αυτό το πρώτο έπος, έγραψε δέκα βιβλία με τίτλο « Φορωνίς» που πραγματεύονταν περί της βασιλείας και των έργων του.
Η « Φορωνίς» ιστορούσε τον κατακλυσμό του Ωγύγου και την ευεργετική βασιλεία των Ιναχιδών, που δεν επεδίωξε πολέμους, αλλά στα χρόνια αυτά που ανέτειλε η αυγή του πολιτισμού, συνέβαλε στην καλλιέργεια των εγχωρίων σπερμάτων του.
Σ’ αυτό ο Φορωνεύς θεωρείται ως φορέας του ανθρώπινου πολιτισμού και αποκαλείται «πατήρ θνητών ανθρώπων και πρώτος άνθρωπος»:
«Υπάρχει δε και αυτή η παράδοσις: Πως ο Φορωνεύς σε τούτη τη χώρα ήταν ο πρώτος κάτοικος και ο Ίναχος δεν ήταν άνθρωπος αλλά ποταμός και πατέρας του Φορωνέα».[1]
Σύμφωνα ακόμη με το έπος αυτό ο Φορωνεύς μετά τον κατακλυσμό, αποφάσισε να συγκεντρώσει σε έναν τόπο τους απογόνους του και μαζί και τους άλλους και να προστατεύσει το άοπλο και ανυπεράσπιστο ανθρώπινο γένος, γιατί καθώς ζούσαν σκορπισμένοι και απομονωμένοι, κινδύνευαν ν’ αφανιστούν, από τα θηρία και τους άλλους εχθρούς.
Τότε ο Δίας που βασίλευε σε θεούς και ανθρώπους, με την προτροπή της Ήρας του παραδίδει την εξουσία και ο Φορωνεύς γίνεται ο πρώτος θνητός βασιλιάς.
Η Ήρα τον συμπαθούσε γιατί ίδρυσε το πρώτο ιερό της στο Άργος και καθιέρωσε τις θυσίες προς τιμήν της, αλλά και γιατί στη διαμάχη της με τον Ποσειδώνα είχε πάρει το μέρος της.
Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Ερμής σκόρπισε τους ανθρώπους σε διάφορες πολιτείες πάνω στη γη, αφού δεν χωρούσαν όλοι σε μια πόλη.
Όμως προέκυψαν καινούργια προβλήματα. Ενώ στην αρχή οι άνθρωποι είχαν μία γλώσσα, τώρα μιλούσαν διαφορετικές.
Αυτή η σύγχυσις γλωσσών,[2] έγινε αιτία ερίδων και πολέμων. Για να ζουν οι άνθρωποι με δικαιοσύνη και αρμονικά, ο Φορωνεύς συνέταξε τους πρώτους νόμους και ίδρυσε τα πρώτα δικαστήρια. Επινόησε επίσης τα όπλα, δίδαξε στους υπηκόους του η χρήση τους για να προστατεύονται από τα άγρια θηρία, να τρέφονται από το κυνήγι, αλλά και να τα χρησιμοποιούν όπου δεν επιβαλλόταν ο νόμος.
Ιωάννης Κ. Μπίμπης, «Αργολικά Παλαμήδης», Προοδευτικός Σύλλογος Ναυπλίου «Ο Παλαμήδης», Ναύπλιο, 2003.
Υποσημειώσεις
[1] Παυσαν. Κορινθ. XV,5 Εκδ. Ζαχαρόπουλου, μετ. Γιάννη Κορδάτου: «Λέγεται δε και ό δε λόγοςּ Φορωνέα εν τη γη ταύτη γενέσθαι πρώτον, Ινάχου δε ουκ άνδρα αλλά τον ποταμόν πατέρα είναι Φορωνεί».
[2] Αντί σχολίου για την ομοιότητα του ελληνικού αυτού μύθου με την Βαβέλ, παραθέτουμε τον τρόπο με τον οποίο κατακρίνει ο Κέλσος την αντιγραφή των ελληνικών μύθων από άλλους λαούς: (Κι έπειτα συνέθεσαν έναν κατακλυσμό και μια κιβωτό αλλόκοτη, η οποία είχε μέσα της τα πάντα, και ένα περιστέρι και μια κουρούνα ως αγγελιοφόρους, παραχαράσσοντας και υποκλέπτοντας το μύθο του Δευκαλίωναּγιατί δεν πιστεύω ότι περίμεναν πως αυτά θα έρθουν στο φως, αλλά τα έπλασαν άκομψα για μωρά παιδιά).
Αληθής λόγος Δ,41, μετ. φιλολογική ομάδα Κάκτου:
«είτα κατακλυσμόν τινά και κιβωτόν αλλόκοτον, άπαντα ένδον έχουσαν, και περιστεράν τινά κορώνην αγγέλους, παραχαράττοντες και ραδιουργούντες τον Δευκαλίωναּου γάρ οίμαι προσεδόκησαν ότι ταύτα εις φως πρόεισιν, αλλ’ ατεχνώς παισίν νηπίοις εμυθολόγησαν».
Δημοσίευση σχολίου